Wat er allemaal niet gezegd kan worden. Dat werd iedereen wel duidelijk tijdens een bijeenkomst van bewoners en woningbouwcorporatie.
Samen. Ja samen met zijn vrouw beheert Gerard de recreatie al vele jaren.
In dit mooie seniorencomplex in deze plattelandsgemeente dat al jarenlang bruist van de activiteiten voor zowel de bewoners als de omwonenden in de wijk, zijn zij de stuwende kracht in de recreatie ruimte. Met ziel en zaligheid beheren zij het. Er is alleen een probleem voor hun medebewoners. Het gaat wel alleen op zijn manier.
Het is vooral de manier waarop Gerard communiceert die steeds meer bewoners tegen de borst stuit. Steeds meer bewoners haken af. En als ook het 3x per week bloedprikken en de kerkdienst op zondag dreigen te verdwijnen is voor een aantal bewoners de maat vol. Ze staan echter voor een stevig dilemma. Hij moet terugtreden! Maar dan? Hoe zorg je dat alle activiteiten doorgang vinden? En Gerard is niet alleen de beheerder maar ook de buurman. Op zich verstond Gerard zijn vak wel, alleen dat hij zo hoekig communiceert en het altijd op zijn manier moet is niet langer te pruimen.
Gerard was diep in z’n eer aangetast. Al die jaren heeft hij zich ingezet en nu stank voor dank. Hij bezwoer dat hij nooit meer en stap in de recreatie zou zetten. Iedereen moest het nu zelf maar uitzoeken. En ook zij vrouw besloot uit solidariteit met haar man om geen stap meer over de drempel van de recreatieruimte te zetten.
Wat eens zo mooi en bruisend was dreigde verloren te gaan. Dat betekent kaalslag met alle gevolgen die daar weer uit voortkomen.
SamenKracht heeft de bewoners en omwonenden die ook in de recreatieruimte komen ondersteund door met elkaar het niet gevoerde gesprek te voeren en bewoners zelf weer eigenaarschap te laten voelen en nemen voor de activiteiten in de recreatieruimte.
In een bijeenkomst met alle gebruikers van de recreatieruimte werd eerst het woord gegeven aan de vrouw van de beheerder. Gerard wilde zelf niet komen. Hij voelde zich echt in z’n eer aangetast. Daarna krijgen de andere aanwezigen de gelegenheid om dat te zeggen wat zij willen zeggen volgens duidelijke afspraken, zonder dat er discussie ontstaat. Iedereen heeft z’n inbreng kunnen geven. Heel mooi was dat er ook waardering uitgesproken werd voor de beheerder en z’n vrouw. Daardoor klaarde de sfeer wat op. Toen dat geweest was werd duidelijk dat iedereen vond dat ze het verleden moesten laten rusten Het verleden wordt letterlijk in de aanwezige keukenkastjes gestopt en de blik kan weer naar voren worden gericht.
Bewoners beginnen aan te geven welke activiteiten zij graag zouden zien en wat zij daar zelf aan kunnen bijdragen om het mogelijk te maken. Tijdens de bijeenkomst blijkt de kracht van deze aanpak. Een biedt aan zijn geluidsinstallatie te halen zodat ook degene die slecht horend zijn alles kunnen volgen. Aan het eind van de avond ruimen de aanwezigen spontaan samen de zaal op.
Samen kreeg ineens een andere invulling.
Oogst van de avond is een rijk palet aan activiteiten en een 6-tal bewoners die zich aanmelden als vrijwilliger. Een paar maanden later draaien de activiteiten en zelfs de beheerder en zijn vrouw die hadden aangegeven nooit meer een stap te doen in de recreatieruimte doen weer mee aan diverse activiteiten. Is dit dan alleen een successtory? Nee, natuurlijk niet. Patronen die er jaren zijn ingeslopen veranderen nu eenmaal niet zo snel. Maar bewoners hebben nu wel ervaren dat zij in staat zijn met elkaar echt het gesprek te voeren en tot oplossingen te komen waar iedereen mee kan leven.
In termen van deep democracy, een besluit van de meerderheid, waar de wijsheid van de minderheid is toegevoegd.
Reactie plaatsen
Reacties